S v Seleke en 'n Ander

• Jurisdiction: South Africa
• Judge: Rumpff HR, Joubert AR en Hoexter Wn AR
• Judgment Date: 19 May 1980
• Hearing Date: 01 May 1980
• Court: Appellate Division

Rumpff, HR.:

Die twee appellante in hierdie saak is in 'n Rondgaande Hof in Transvaal oa aan moord sonder versagtende omstandighede skuldig bevind en ter dood veroordeel. Die appèl wat tans voor hierdie Hof dien, met verlof D van hierdie Hof, handel nie oor die korrektheid van die beslissing vir sover dit die feite betref nie, of vir sover dit die vonnis betref nie, maar wesenlik oor die betekenis van art 220 gelees met art 115 van die Strafproseswet 51 van 1977.

Die appellante het oorspronklik ingevolge die bepalings van art 119 van E die Wet voor 'n landdros verskyn op 'n klag van moord en 'n klag van huisbraak met die opset om te roof en roof met verswarende omstandighede. Nadat beide appellante onskuldig gepleit het op beide klagte, het die landdros ingevolge art 122 (1) die bepalings van art 115 toegepas en sekere verklarings van die appellante genoteer. Volgens die notule het eerste appellant, wat beskuldigde nr 1 was, die volgende gesê wat klag 1 betref (die van moord):

F "Beskuldigde nr 2 het die Blanke man buitekant toe geneem en ek was nie daar nie. Ek weet nie of die Blanke man doodgemaak is nie. Toe ek gearresteer is, het ek gehoor daar is 'n Blanke man vermoor."

Tweede appellant het wat betref klag 1 oa gesê:

"Ek kan skuldig wees dat ons die Blanke man vermoor het."

En ook:

G "Beskuldigde 1 het by die ou man gegaan en hom om die nek vasgehou. Hy het my gewys dat ek die ou man om die nek moes vashou."

Daar verskyn in die notule van die landdros ook die volgende omtrent tweede appellant:

"Beskuldigde 2 erken ingevolge art 220 van Wet 51 van 1977:

H 'Ek het oorledene vasgehou en gewurg totdat oorledene bewusteloos geraak het. Ek wou hom nie doodgemaak het nie. Ek wou hom net laat skrik sodat ons die geld kan kry'."

Dit is onnodig om na die verklaring van tweede appellant of sy erkenning ingevolge art 220 van die Wet ten opsigte van klag 2 te verwys.

By die aanvang van die verhoor in die Rondgaande Hof het beide appellante onskuldig gepleit en verklaar dat hulle niks van die beweerde insident weet nie. Volgens die oorkonde van die Rondgaande Hof is 'n afskrif van die verrigtinge voor die landdros ingevolge art 235 van die Wet deur die aanklaer voor die Hof a quo as getuienis gelê.

Rumpff HR

Art 220 van die Strafproseswet lui soos volg:

"'n Beskuldigde of sy regsadviseur kan in strafregtelike verrigtinge 'n feit erken wat by daardie verrigtinge in geskil geplaas is en so 'n erkenning is voldoende bewys van so 'n feit."

A Namens appellante is aangevoer dat die erkenning deur tweede appellant aan die landdros gemaak en as getuienis in...