Conradie v Landro en Van der Hoff (Edms) Bpk

• Jurisdiction: South Africa
• Citation: 1965 (2) SA 304 (GW)

Conradie v Landro en Van der Hoff (Edms) Bpk
1965 (2) SA 304 (GW)

1965 (2) SA p304

Citation	1965 (2) SA 304 (GW)
Court	Griekwaland-Wes Plaaslike Afdeling
Judge	De Vos Hugo R
Heard	November 24, 1964
Judgment	November 30, 1964

Flynote : Sleutelwoorde

Landroshof — Siviele gedinge — Summiere vonnis — Verklaring ingevolge Reël 22 (1) (i) van Wet 32 van 1944 — Deur besturende direkteur van 'n maatskappy wat as eiser optree — Nodige bewerings — Wanneer summiere vonnis toegestaaan sal word.

Headnote : Kopnota

'n Besturende direkteur van 'n maatskappy wat as eiser optree hoef nie, in sy verklaring ingevolge Reël 22 (1) (i) van die Landdroshofreëls, te sê dat hy met die feite van die saak vertroud is nie. Dit word veronderstel dat hy wel daarmee vertroud is.

Al stel die verweerder die hof nie tevrede dat hy 'n bona fide verweer het nie is die hof nie verplig om summiere vonnis toe te staan nie. Die hof sal slegs in duidelike gevalle summiere vonnis toestaan.

Flynote : Sleutelwoorde

Magistrate's court — Civil proceedings — Summary judgment — Affidavit in terms of Rule 22 (1) (i) of Act 32 of 1944 — By managing director of a company as plaintiff — Necessary averments — When summary judgment will be granted.

Headnote : Kopnota

A managing director of a company which sues as plaintiff does not, in his affidavit in terms of Rule 22 (1) (i) of the Rules of Magistrates' Courts, have to say that he is familiar with the facts. It is presumed that he is in fact familiar with them.

Even although the defendant fails to satisfy the court that he has a bona fide defence, the court is not obliged to grant summary judgment. The court will only grant summary judgment in clear cases.

Case Information

Appèl teen 'n beslissing in 'n landdroshof. Die feite blyk uit die uitspraak.

N. W. Zietsman, namens die appellant: Summary judgment in the magistrate's court is a drastic remedy because, unlike summary judgment in the Supreme Court, it is final in character. See Eisenberg's v O.F.S. Textile Distributors (Pty.) Ltd., 1949 (3) SA 1047; Venter v. G

1965 (2) SA p305

Cassimjee, 1936 (2) SA 242; Joel's Bargain Store v Shorkend Bros. (Pty.) Ltd., 1959 (4) SA at pp. 264 - 5; von Zahn v Credit Corporation of South Africa Ltd., 1963 (3) SA at p. 556. For this reason a plaintiff, seeking summary judgment, is required to comply very strictly with the requirements of the Rule. See Venter's case, supra; A Joel's Bargain Store, supra. For the same reason the requirements to be complied with by a defendant who opposes the grant of summary judgment are not very stringent. It is not necessary that his affidavit be as complete or as lucid as a plea. As long as he shows a fair probability that he has a bona fide defence, he will not be precluded from placing B his defence before the court. Eisenberg's case, supra at pp. 1054 - 5; Skead v Swanepoel, 1949 (4) SA at p. 768; Lombard v van der Westhuizen, 1953 (4) SA 84; Venter's case, supra; von Zahn's case, supra. The plaintiff failed to establish that this claim was for a liquidated amount of money. See Jones & Buckle, 6th ed. at pp. 500 - 1. The case of Lester Investments (Pty.) Ltd v Narshi, 1951 (2) SA 464, C deals with set-off, and the meaning of a 'liquid' claim, and is, it is submitted, of little assistance. In any case it was there apparently accepted that it had been established that the work was necessary and the charges reasonable. Fatti's Engineering Co. (Pty.) Ltd v Vendick Spares (Pty.) Ltd., 1962 (1) SA 736, deals with the meaning of the D words 'debt or liquidated demand'. The affidavit by Cowley does not strictly comply with Rule 21 (2) (i) in that Cowley does not state that the facts to which he deposes are within his own personal knowledge. Joel's Bargain Store case, supra; Misid Investments (Pty.) Ltd v Leslie, 1960 (4) SA 473. The distinction drawn in Joel's case between E a director and a managing director does not really alter the position as a strict compliance with the Rules by the plaintiff is required. The magistrate entirely failed to appreciate the fact that even if the affidavit of Cowley complies with the Rules and even if Conradie Snr.'s affidavit does not comply with the Rules, he still had a discretion to F refuse summary judgment. Jones & Buckle, supra at p. 510.

J. J. Basson, namens die respondent: Dit word betoog dat die respondent se eis wel binne die bestek van Magistraatshofreël 21 (1) (ii) val en dat dit 'n eis is vir 'n gelikwideerde geldsom. Sien Jones & Buckle, 6de uitg. bl. 500; Highman & Marks v Graham & Smith, 13 C.T.R. 219; Kruger v du Pisani, 15 C.T.R. 574; Pietersen v Swanepoel, 1952 (3) SA 321; G Lester Investments (Pty.) Ltd v Narshi, 1951 (2) SA 464 te bl. 469 F, 470 - 1; Fatti's Engineering Co. Ltd v Vendick Spares Ltd., 1962 (1) SA 736 te bl. 738 - 40. Dit word aan die hand gedoen dat Cowley se beëdigde verklaring wel voldoen aan die vereistes van Magistraatshofreël 21 (2) (i) en dat dit uit die verklaring self blyk H dat Cowley 'n persoon is wat in staat is om die bewerings te kan staaf. Wright v McGuinness, 1956 (3) SA 184; Sand & Co. Ltd v Kollias, 1962 (2) SA 162 te bl. 164 - 6; Joel's Bargain Store v Shorkend Bros. (Pty.) Ltd., 1959 (4) SA 263; Misid Investments (Pty.) Ltd v Leslie, 1960 (4) 473 te bl. 474 - 5; Kassim Bros. (Pty.) Ltd v Kassim, 1964 (1) SA 651 te bl. 655. Dit word voorts betoog dat die besturende direkteur wesentlik in dieselfde posisie is as 'n eiser wat self die verklaring maak. Sien Joel's Bargain Store v Shorkend Bros., supra

1965 (2) SA p306

te bl. 266; Moresby White v Rangeland Ltd., 1952 (4) SA 285 te bl 286 - 7; S.A.I.F. Co-operative Soc v Webber, 1922 T.P.D. 49; Amalgamaged Union of Building Trade Workers v Operative Mason's Society, 1957 (1) A S.A. 440 te bl. 448 H; National and Overseas Distributors v Potato Board, 1958 (2) SA te bl. 478. Nêrens word Cowley se amp, sy bevoegdheid of sy kennis in twyfel getrek nie. Vgl. Kassim Bros. (Pvt.) Ltd., supra te bl. 655 G. Conradie se beëdigde verklaring voldoen nie aan die bepalings van Reël 21 (3) (iii) nie. Alhoewel so 'n B eedsverklaring bondig kon wees, moes die appellant of Conradie Snr. nogtans genoegsame feite voorlê, wat indien hulle bewys word, 'n verweer teen die eis sou uitmaak. Von Zahn v Credit Corporation of SA Ltd., 1963 SA 554 te bl. 556 H; Skead v Swanepoel, 1949 (4) SA 763 te bl. 766 - 7; Bentley Maudesley & Co. Ltd v Carburol (Pty.) Ltd., 1949 (4) SA 873 te bl. 874; Afrikaanse Pers Bpk v Neser, 1948 (2) SA 295 te C bl. 297; Chambers v Jonker, 1952 (4) SA 635 te bl. 637 - 8; Wright v van Zyl, 1951 (3) SA 488 te bl. 492; Soorju v Pillay, 1962 (3) SA 906 te bl. 908; Lombard v van der Westhuizen, 1954 (3) SA te bl. 87 - 9. Appellant kon vir uitstel gevra het om hom in staat te stel om 'n behoorlike beëdigde verklaring in te handig. Premier Music Saloon D v. Loggie Bros., 1948 (2) SA 421. Dit word voorts betoog dat dit uit die verklaring moet blyk dat Conradie Snr. persoonlike kennis het. Estate Potgieter v Elliott, 1948 (1) SA 1084 te bl. 1086. Dit blyk egter nie uit die verklaring dat hy persoonlike kennis het nie en dit word ook nie spesifiek beweer nie. Dit wil dus voorkom of die feitebewerings in para. 9 van sy verklaring op hoorsê berus en derhalwe E ontoelaatbare getuienis is. Levin v Saidman, 1930 W.L.D. 256 te bl. 257; Premier Produce Co v Mavros, 1931 W.L.D. 91 te bl. 92.

Zietsman in repliek.

Cur. adv. vult. F

Postea (November 30).

Judgment

G De Vos Hugo, R.:

Die appellant is verweerder in die Landdroshof van Vryburg en ek sal na die partye verwys as eiser en verweerder. Die eiser het op 6 Mei 1964 die verweerder gedagvaar vir:

'betaling van die som van R245 synde die prys van werk verrig en spaarparte daaromtrent verskaf deur die eiser aan die verweerder op laasgenoemde se spesiale instansie en versoek welke bedrag die verweerder nieteenstaande wetlike aanmaning weier of versuim om te betaal.'

H Die verweerder het op 19 Mei verskyning aangeteken om te verdedig en op dieselfde dag ingevolge Reël 17 (1) van die Landdroshofreëls, die eiser om afskrifte van alle rekenings en dokumente waarop sy eis gebaseer is gevra. Ingevolge Reël 58 het die eiser die verweerder gevra om sekuriteit vir die koste te verskaf en die verweerder het op 20 Mei R50 by die hof daarvoor inbetaal. Op dieselfde dag het die eiser aan die verweerder kennis gegee dat hy op 27 Mei aansoek vir summiere vonnis sal doen en 'n beëdigde verklaring van H. D. Cowley ter

1965 (2) SA p307

De Vos Hugo R

ondersteuning van die aansoek aangeheg. Die landdros het die aansoek om summiere vonnis teen die verweerder met koste toegestaan. Die verweerder kom nou in hoër beroep teen hierdie beslissing op grond daarvan; (1) dat die eis nie vir 'n gelikwideerde geldsom is nie; (2) dat die verklaring A van Cowley nie aan die vereistes van Reël 21 (2) (i) voldoen nie; (3) dat die landdros gefouteer het deur te bevind het dat die verweerder nie aan die vereistes van Reël 21 (3) (iii) voldoen het nie; en (4) dat die landdros Reël 21 (5) verkeerd vertolk het en nie besef het dat hy 'n diskresie het nie en dat hy sy diskresie nie behoorlik uitgeoefen het B nie. Verweerder het nie aan die vereistes van Reël 21 (3) (i) en...