S v Collins

• Jurisdiction: South Africa
• Citation: 1990 (1) SACR 577 (A)

S v Collins
1990 (1) SACR 577 (A)

1990 (1) SACR p577

Citation	1990 (1) SACR 577 (A)
Court	Appèlafdeling
Judge	Botha AR
Heard	March 13, 1990
Judgment	March 29, 1990
Counsel	A Williams namens die appellant; J J du Toit namens die Staat

Flynote : Sleutelwoorde

B Dwelmstofoortredings — Handeldryf in dwelmstowwe ter oortreding van art 2(a) van Wet 41 van 1971 — Vonnis — Appellant, 'n 37-jarige eerste oortreder, wat dagga en Mandrax vir eie gebruik aanwend, het een Mandrax tablet verskaf aan 'n bekende wat saam met hom gewerk het en daarvoor gevra het, teen betaling van dieselfde bedrag as wat appellant daarvoor betaal het — Deur landdroshof tot vier jaar gevangenisstraf gevonnis C waarvan twee jaar voorwaardelik opgeskort is — Landdros het misgetas deur hierdie geïsoleerde, toevallige verskaffing van 'n enkele tablet aan 'n kollega sonder winsbejag as 'n 'suiwer' of 'gewone' vorm van handeldryf te beskou — Landdros het ook sy diskresie by vonnisoplegging gekniehalter deur sy benadering dat 'n persoon wat 'in die gewone betekenis dwelms verkoop' en wat weens sy skamele lewensbestaan nie 'n D gepaste boete kan betaal nie, noodwendig gevangenisstraf moet ondergaan — Vonnis in hoër beroep verminder na twee jaar gevangenisstraf wat in die geheel vir vyf jaar voorwaardelik opgeskort is.

Headnote : Kopnota

Die appellant, 'n 37-jarige eerste oortreder, is in 'n landdroshof aan handeldryf in een Mandrax tablet ter oortreding van art 2(a) van Wet 41 van 1971 skuldig bevind en tot vier jaar gevangenisstraf gevonnis, E waarvan twee jaar gevangenisstraf vir vyf jaar voorwaardelik opgeskort is. Sy appèl teen die vonnis na die Witwatersrandse Plaaslike Afdeling is afgewys. In verdere hoër beroep na die Appèlafdeling, het dit uit die oorkonde geblyk dat die beeld wat na vore getree het dié was van 'n andersins wetsgehoorsame man wat egter dagga en Mandrax vir sy eie gebruik F aanwend, en wat op hierdie besondere geleentheid 'n Mandrax tablet wat hy by hom gehad het, verskaf het aan iemand wat aan hom bekend was en wat saam met hom werk, bloot omdat hy deur hierdie persoon gevra is om dit te doen, en teen betaling van dieselfde bedrag (R4) as wat hy self daarvoor betaal het. In sy uitspraak het die landdros die appellant se optrede beskryf as "n geval van suiwer direkte gewone handel in dwelmmiddels, G geld oorhandig in ruil vir 'n pil'. Die landdros het verder gemeld dat, omdat die appellant nie die geld gehad het vir die boete wat die hof in gedagte gehad het nie, 'n vonnis in die geheel opgeskort nie van pas was 'vir 'n persoon wat nog steeds dwelms verskaf, in die gewone betekenis dwelms verkoop' nie.

Beslis, dat die landdros se woordkeuse op 'n miskenning van die ware aard van die appellant se optrede gedui het: dit was sekerlik geen 'suiwer' of 'gewone' vorm van handeldryf nie; dit was 'n geïsoleerde, H toevallige verskaffing van 'n enkele tablet aan 'n kollega, bloot omdat laasgenoemde daarvoor gevra het, en waarvoor vergoeding ontvang is sonder enige winsbejag.

Beslis, verder, dat die landdros se benadering op die veralgemening berus dat 'n persoon wat 'in die gewone betekenis dwelms verkoop', en I wat weens sy skamele lewensbestaan nie 'n gepaste boete kan betaal nie, noodwendig gevangenisstraf moes ondergaan: daardeur het die landdros die uitoefening van sy diskresie by die oplegging van vonnis gekniehalter op 'n wyse wat nie geregverdig was nie, en sodoende het hy sy diskresie nie behoorlik uitgeoefen nie.

Beslis, verder, dat die vonnis wat die landdros opgelê het so opvallend J verskil het van die vonnis wat die Hof sou opgelê het, naamlik twee jaar

1990 (1) SACR p578

A gevangenisstraf in die geheel vir vyf jaar op gepaste voorwaardes opgeskort, dat die Hof geregtig en verplig was om op daardie grondslag ook in te gryp en die vonnis te verander. Appèl gehandhaaf en die vonnis dienooreenkomstig gewysig. B

Flynote : Sleutelwoorde

Drug offences — Dealing in drugs in contravention of s 2(a) of Act 41 of 1971 — Sentence — Appellant, a 37-year-old first offender, himself a user of dagga and Mandrax, having supplied one Mandrax tablet to a person he knew and who worked with him and who had asked him for it against payment of same amount as appellant had paid for it — Sentenced C by magistrate's court to four years' imprisonment of which two years conditionally suspended — Magistrate misdirecting himself by regarding this isolated, fortuitous supply of a single tablet to a colleague not for profit as a 'pure' or 'usual' form of dealing in drugs — Magistrate also fettering his discretion in imposition of sentence by his approach that a D person who 'in the ordinary meaning (of the word) sells drugs' and who because of his meagre means of support is unable to pay an appropriate fine should of necessity be imprisoned — Sentence reduced on appeal to two years' imprisonment in its entirety conditionally suspended for five years.

Headnote : Kopnota

The appellant, a 37-year-old first offender, had been convicted in a E magistrate's court of dealing in one Mandrax tablet in contravention of s 2(a) of Act 41 of 1971 and sentenced to four years' imprisonment of which two years were conditionally suspended for five years. His appeal to the Witwatersrand Local Division against the sentence was dismissed. In a further appeal to the Appellate Division, it appeared from the record that F the appellant was an otherwise law-abiding person who himself used dagga and Mandrax, and who on this particular occasion supplied a Mandrax tablet which he had in his possession to a person he knew and who worked with him simply because he was asked by that person to do so, and against payment of the same amount (R4) as he himself had paid for the tablet. The magistrate had, in his judgment, described the appellant's actions as 'a G case of pure, direct, ordinary dealing in drugs, money handed over in exchange for a pill'. The magistrate had further mentioned that, because the...